Γιώργος Περού: "Εξωστρέφεια και έμπρακτη στήριξη χρειάζεται ο χώρος της μουσικής."

Θα ξεκινήσω όπως πρέπει από τα βασικά! Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;

Νομίζω λίγο μετά το σχολείο ζυμώθηκε μέσα μου η σκέψη πως όλα όσα έκανα τότε ή σχεδίαζα να κάνω με οδηγούσαν στον ίδιο δρόμο. Δεν ήξερα το πώς και το τι ακριβώς θα ακολουθούσε αυτήν την πορεία αλλά όλα μου έδειχναν πως αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν το τραγούδι. Πέρασα μια περίοδο κάνοντας ασκήσεις ύφους στον στίχο και την μουσική, προσπάθησα να μάθω να χειρίζομαι τα όργανα, τους ήχους και τις λέξεις δοκιμάζοντας και ψάχνοντας το δικό μου ύφος. Μετά από κάποια χρόνια ένιωσα πως αυτά που έγραφα πια ήταν εντελώς "δικά μου" και έτσι πέρασα σε μια επόμενη φάση δημιουργική και εντελώς μεταβατική και ρευστή που όλα ήταν κάπως πιο ζόρικα. Είναι πράγματι δύσκολο να ξέρεις τι θες αλλά όχι και τον τρόπο να το υλοποιήσεις. Ευτυχώς μετά από πολλά πισωγυρίσματα και αποτυχίες κατάφερα να κάνω πράξη ένα μέρος του ώστε να γίνει μια αρχή. Νιώθω αρκετά ικανοποιημένος από τα πρώτα αποτελέσματα και αισθάνομαι πως έχω διανύσει το κομμάτι του δρόμου που λειτουργεί σαν ξεσκαρτάρισμα και όλα αυτά έγιναν πολύ συνειδητά γνωρίζοντας πως αυτό θέλω να κάνω. Βέβαια μένουν πολλά ακόμη που πρέπει να βρουν το δρόμο τους και στην πορεία φυσικά γεννιούνται και άλλα τραγούδια που κι αυτά επιμένουν να ζητούν την ίδια αφοσίωση. Λίγα και καλοδουλεμένα - αυτό είναι το μότο μου. Κοιτώντας πίσω σήμερα έχω την αίσθηση πως ποτέ δεν ήταν κάποιου είδους επιμέρους ασχολία η μουσική για μένα. Άλλωστε δεν είμαι άνθρωπος των χόμπυ, όταν κάτι με ενδιαφέρει με ενδιαφέρει τόσο σοβαρά που γίνομαι αστείος.

Με ποιο ή ποια είδος/η ασχολείσαι;

Το είδος του τραγουδιού που υπηρετώ όπως και πολλοί τραγουδοποιοί διαχρονικά επισήμως ονομάζεται αστικό λαικό τραγούδι. Ο όρος λαικό φυσικά δεν παραμένει ίδιος μέσα στο χρόνο γιατί το λαικό τραγούδι είναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται μαζί με την κοινωνία και υπηρετεί τις ανάγκες τις κάθε φορά. Κατ' επέκταση το λαικό τραγούδι δεν έχει ορισμένο ήχο ούτε χαρακτηρίζεται από ένα ορισμένο στυλ και κάθε δημιουργός που αισθάνεται μέρος της κοινωνίας, αφουγκράζεται το αίσθημα και τις αγωνίες των συγχρονών του που ταυτίζονται ως ένα βαθμό μοιράια με τις δικές του μπορεί να χαρακτηριστεί λαικός δημιουργός. Όσο αφορά τον ήχο μου και το προσωπικό μου γούστο μπορώ να πω πως προτιμώ τον ρεαλιστικό ήχο και σε μεγάλο βαθμό τα ακουστικά όργανα με έμφαση στα έγχορδα γενικότερα χωρίς φυσικά αυτό να αποτελεί κάποιο προσωπικό δόγμα. Πολύ περισσότερο από τα είδη και τα διάφορα στυλ με απασχολεί να δουλεύω ένα καλό πρωτογενές υλικό και το αποτέλεσμα να αγγίζει τους ανθρώπους σε βαθύτερο επίπεδο από το προσωπικό τους γούστο και τις εναλλαγές της διάθεση τους.

Μουσική... Ένας μαγικός τρόπος έκφρασης και δημιουργικής ανησυχίας για πολλούς. Για σένα; Ποιες είναι οι ιδιαίτερες μουσικές σου επιρροές; Υπάρχουν τυχόν καλλιτέχνες οι οποίοι λειτουργούν ως πρότυπο για σένα;

Δεν μου αρέσει η λέξη πρότυπο. Πότε δεν την συμπαθούσα ιδιαίτερα. Θα έλεγα καλύτερα "σημεία αναφοράς" για συγκεκριμένα καλλιτεχνικά έργα (όχι απαραιτήτως μόνο μουσικά) και όσο αφορά τους καλλιτέχνες θα έλεγα "βαθειά επηρεαστικοί" όσο αφορά την στάση τους και την οπτική τους.

Αν περιορίσω τις επιρροές μου καθαρά σε συνθέτες τραγουδιών μπορώ να αναφέρω μερικούς που ο τρόπος τους μου αποκάλυψε πως να μπορέσω κι εγώ να βρω τον δικό μου. Μάνος Λοίζος, Μάνος Χατζιδάκις, Νίκος Γκάτσος, Στάυρος Ξαρχάκος, John Lennon, Kurt Cobain, Leonard Cohen, Μίκης Θεοδωράκης. Παρ' όλα αυτά θεωρώ πολύ υγιές οι σημαντικότερες επιρροές ενός συνθέτη τραγουδιών να είναι εξωμουσικές.

Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Τον περισσότερο χρόνο μου περνάω στο σπίτι δουλεύοντας νέο αλλά και ξαναδουλεύοντας παλιότερο ανέκδοτο υλικό. Ταυτόχρονα προετοιμάζω τις ζωντανές μου εμφανίσεις με ένα μικρό ακουστικό σχήμα (όποτε κι αν γίνουν αυτές μιας και στην παρούσα συνθήκη δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα παίξουμε και που). Τον ελέυθερο χρόνο μου περνώ στην ευρύτερη γειτονιά μου κάνοντας βόλτες με τον σκύλο μου τον Ορφέα είτε ή δύο μας είτε παρέα με καλούς φίλους. Όλα τα νεότερα σε σχέση με τις κυκλοφορίες, τις συνεργασίες και τις εμφανίσεις μου μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να τα βρει στην σελίδα μου στο Fb κυρίως στο κανάλι μου στο YouTube κια στα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στην σημερινή εποχή του «κοινωνικού πανικού» επιβιώνει ένας καλλιτέχνης; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;

Ένας καλλιτέχνης που είναι ήδη αυτός που λέμε "φτασμένος" νομίζω συντηρεί από κεκτημένη ταχύτητα την φήμη του και προχωρά τη δουλειά του.

Τώρα εμείς οι υπόλοιποι που δεν έχουμε λύσει το οικονομικό μας πρόβλημα μαθαίνουμε να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας (κλείνουμε εμφανίσεις, προωθούμε το υλικό μας, φροντίζουμε μόνοι τις εκδόσεις μας και χρηματοδοτούμε τις παραγωγές μας και πολλά άλλα) . Οι δυνατότητες υπάρχουν βεβαίως αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα με την υπερπροσφορά και το φιλτράρισμα της πληροφορίας. Είναι σαφέστατα σημαντικότερο να έρθει ο δημιουργός και ο ερμηνευτής σε πραγματική επικοινωνία με το όποιο κοινό αρκεί όμως η πληροφορία να φτάσει στους ανθρώπους που αποτελούν το υποψήφιο κοινό. Για τις «αδικίες» που γίνονται και χάνονται καλά τραγούδια χωρίς να ακουστούν και έτσι να βρουν το καθένα τη θέση του στις καρδιές των ανθρώπων έχουν ευθύνη τόσο το κοινό που πολλές φορές βουλιάζει σε μια απάθεια δεν ασχολείται με το να ψάξει τι πραγματικά το εκφράζει και τι συμβαίνει γυρω του όσο και οι καλλιτέχνες που πολλές φορές εμποδίζουν οι ίδιοι με τις εμμονές στους την διάδοση της πληροφορίας που εμπεριέχει το υλικό τους. Η μεγαλύτερη όμως ευθύνη ανήκει στον τρόπο που το κράτος διαχειρίζεται το δίκτυο που διαθέτει και τις προυποθέσεις που μπορεί αλλά δεν επιβάλλει στο ιδιωτικό κομμάτι αυτού του δικτύου. Συνεχίζω να επιμένω όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε σε μια Ερτ με ανοιχτά τα στούντιο ηχογράφησης, τις ορχήστρες και τα αντίστοιχα τηλεοπτικά/ραδιοφωνικά στους έλληνες δημιουργούς και την προώθηση του υλικού τους σε παγκόσμιο επίπεδο και αντίστοιχες υποχρεώσεις απέναντι στους έλληνες δημιουργούς να προκύπτουν και στα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ένας από τους ρόλους των ΜΜΕ είναι να παρουσιάζουν και να επικοινωνούν ό, τι νέο κυκλοφορεί με ίσους όρους για όλους. Εξωστρέφεια και έμπρακτη στήριξη χρειάζεται. Έπειτα όλα θα βρουν το δρόμο τους. Δυστυχώς όμως αντί να φροντίζουν για το μεγάλωμα της «πίτας» τα "μεγάλα μυαλά" της ελληνικής αγοράς απλά μειώνουν τον αριθμό των καλλιτεχνών που έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Με τα γνωστά αποτελέσματα.

Πως επηρέασε η διάδοση του Internet τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους νέους καλλιτέχνες;

Είναι σαφέστατα σύμμαχος μόνο στην περίπτωση που έχουν κατανοήσει την χρήση του και έχει ολοκληρωμένη πρόσβαση σε αυτήν. Σίγουρα απελευθερώθηκε ένας μέγάλος όγκος πληροφοριών σε σχέση με τη μουσική και τα τραγούδια και ακόμη η σκόνη της έκρηξης της προηγούμενης δεκαετίας δεν έχει κατακάτσει. Ταυτόχρονα απαξιώθηκε έντελώς η τέχνη και ιδιαίτερα η μουσική σας προιόν. Αυξήθηκε η πρόσβαση, γιγαντώθηκε η χρήση, το δωρεάν σε χαμηλή ποιότητα κυριάρχησε και το προιόν έχασε την αξία του αντικειμενικά. Το παιχνίδι παίζεται αφενός στον έλεγχο και τη νομοθεσία για την χρήση στο διαδίκτυο και αφετέρου στο πόση αξία και διαστάσεις παίρνει μέσα στην συνείδηση των ανθρώπων η μουσική. Το αντιτίμο για την πιο δημοφιλή τέχνη τελικά θα εξαρτηθεί από τους δύο αυτούς παράγοντες.

Άλλωστε η προώθηση στο διαδίκτυο ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση πως είναι δωρεάν. Για να νομίσουν χιλιάδες ακροατές πως «ανακάλυψαν» έναν νέο καλλιτέχνη ή καλλιτεχνικό χρειάζονται πολλά χρήματα. Αυτό ισχύει για οποιοδήποτε προιόν και όχι μόνο για τα προιόντα της τέχνης. Κατ' επέκταση οι πιο φτωχοί καλλιτέχνες όπως και οι μικρές επιχειρήσεις δεν έχουν την δυνατότητα να επενδύσουν τείνουν να ασφυκτιούν και τελικά να εξαφανίζονται ενώ από την άλλη μεριά κυριαρχούν τα μεγάλα brands. Με τους νόμους αυτής της αγοράς η ενασχόληση με την τέχνη από λειτούργημα να μετατρέπεται σε χόμπυ για πλουσιόπαιδα.

Τι θα έλεγες στους νέους που θα θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;

Να οπλιστούν με θάρρος υπομονή και να φροντίσουν την καλλιέργεια τους γενικότερα ως άνθρωποι. Το να ασχολείται κάποιος μόνο με ένα συγκεκριμένο πράγμα εμμονικά είναι εντελώς άρρωστο.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Να μείνουν ασφαλείς και ψύχραιμοι, να μην φοβούνται και εύχομαι σύντομα να ανταμώσουμε στα θέατρα, στις συναυλίες και όπου αλλού συντελείται το μυστήριο.