Αχιλλέας Μωραΐτης: "Κάθε στιγμή στη ζωή μου την έχω συνδέσει με κάποιο τραγούδι, κάποια μελωδία."

Θα ξεκινήσω όπως πρέπει από τα βασικά! Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;

Μουσική παίζω σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Παρόλ'αυτά μέχρι την εφηβεία μου δεν την είχα δει ποτέ πιο σοβαρά, μέχρι τότε ήταν ένα χόμπι για μένα. Αρχίζοντας να παίζω με τις πρώτες λυκειακές μπάντες ήταν που συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι που μου άρεσε πραγματικά, που θα το έκανα πολύ ευχάριστα και σαν επάγγελμα. Δέκα χρόνια μετά φαίνεται ότι μάλλον ήταν καλή επιλογή μιας που αν και κουραστική σαν δουλειά πάντα με γεμίζει!

Με ποιο ή ποια είδος/η ασχολείσαι;

Σε γενικές γραμμές αποφεύγω τις ετικέτες, συνήθως είναι δύσκαμπτες και όχι ιδιαίτερα εύστοχες. Αν έπρεπε να ορίσω κάπως το είδος της μουσικής που παίζω θα έλεγα ότι κυμαίνεται κάπου μεταξύ ελληνικού ροκ και εντέχνου με ορισμένες πινελιές παραδοσιακής μουσικής για να του δίνουν χρώμα. Πιάνω, βέβαια, τον εαυτό μου συχνά να γράφω και πράγματα σε άλλα ήδη, μου αρέσει αυτή η ποικιλία.

Μουσική... Ένας μαγικός τρόπος έκφρασης και δημιουργικής ανησυχίας για πολλούς. Για σένα;

Ο Φρίντριχ Νίτσε είχε πει πως "χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος" και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Κάθε στιγμή στη ζωή μου την έχω συνδέσει με κάποιο τραγούδι, κάποια μελωδία, δε θα μπορούσα να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς "σαουντρακ" και ούτε και θέλω. Πιστεύω ότι ακόμη κι αν δεν έπαιζα ο ίδιος μουσική πάλι αυτή θα αποτελούσε έναν βασικό πυλώνα της ζωής μου.

Ποιες είναι οι ιδιαίτερες μουσικές σου επιρροές; Υπάρχουν τυχόν καλλιτέχνες οι οποίοι λειτουργούν ως πρότυπο για σένα;

Επιρροές έχω πολλές και θα έλεγα και από ποικίλα μουσικά ήδη, τόσο με ελληνικό όσο και με ξένο στίχο. Δεν έχει υπάρξει μουσική που να έχω ακούσει και να μη με έχει επηρεάσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό που πάντοτε έχω ως στόχο γράφοντας ένα τραγούδι είναι να μεταφέρω όλες αυτές μου τις επιρροές στον ακροατή μέσα από τη δική μου ματιά, το προσωπικό μου φίλτρο.

Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Δυστυχώς - ή ευτυχώς, όλα θέμα προοπτικής είναι άλλωστε - κλεισμένο στο σπίτι με όλα όσα συμβαίνουν. Πάνω που κυκλοφόρησαν οι "Σταγόνες παραδείσου", η πρώτη προσωπική μου δισκογραφική δουλειά, και προετοίμαζα την παρουσίαση ξεκίνησε όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε. Από την άλλη ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να μπω στο στούντιο και να προχωρήσω κάποιες άλλες συνεργασίες οπότε και πάλι νομίζω ότι κατάφερα το να "μπω στον πάγο", από δημιουργικής σκοπιάς τουλάχιστον.

Στην σημερινή εποχή του «κοινωνικού πανικού» επιβιώνει ένας μουσικός; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;

Τα μέσα σίγουρα υπάρχουν, ενδεχομένως μάλιστα να υπάρχει και ένα ακόμη πλεονέκτημα· ο περισσότερος κόσμος είναι κλεισμένος στο σπίτι έχοντας ανάγκη από πράγματα που θα τον κρατήσουν απασχολημένο και ένα από αυτά είναι η μουσική.

Φυσικά η άλλη όψη αυτού του νομίσματος είναι ότι επειδή για τη συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών η βασική μας πηγή εσόδων είναι οι ζωντανές εμφανίσεις το κλείσιμο των καταστημάτων ήταν καταστροφικό από οικονομικής σκοπιάς. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι θα ήταν λάθος να συγκεντρώνεται τόσος κόσμος σε τόσο στενή επαφή, είναι μάλιστα ένα ζήτημα που κι εμείς οι ίδιοι σαν κλάδος έχουμε θίξει κατά καιρούς αυτός ο συνωστισμός αλλά εδώ είναι που θα έπρεπε η πολιτεία να μας προστατέψει και να μας στηρίξει για όσο διαρκεί αυτή η απαγόρευση. Φυσικά αμφιβάλλω ότι υπάρχει έστω και ένας συνάδελφος που το πιστεύει αυτό μιας που για το Υπουργείο Πολιτισμού ήμασταν ανέκαθεν χομπίστες και αργόσχολοι.

Πως επηρέασε η διάδοση του Internet τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους νέους καλλιτέχνες;

Η διάδοση του Internet συνέβαλε καθοριστικά στην αλλαγή του τρόπου με το οποίο το κοινό "καταναλώνει" τη μουσική και όχι μόνο. Όταν ήμουν παιδί και κυκλοφορούσε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά την ακούγαμε στα ραδιόφωνα, πολλές φορές γράφαμε κανά δυο κομμάτια που μας άρεσαν σε κασέτα και όταν μαζεύαμε το χαρτζιλίκι μας ή στο τέλος του μήνα με το μισθό οι μεγαλύτεροι που εργάζονταν πηγαίναμε στο κοντινότερο δισκάδικο και παίρναμε το CD. Τώρα, πέραν του ότι οι περισσότερες νέες κυκλοφορίες δε βγαίνουν καν σε φυσικό μέσο, ο κόσμος μαθαίνει τα τραγούδια από το YouTube. Αυτομάτως αυτό εκδημοκρατικοποιεί σε ένα βαθμό τις διαφορές μεταξύ καλλιτεχνών που προωθούνται από δισκογραφικές εταιρείες και όσων είναι αυτόνομοι.

Το διαδίκτυο είναι ένα βήμα εύκολα προσβάσιμο σε νέους καλλιτέχνες και ένας τρόπος να δώσουν τη δουλειά του στο ευρύ κοινό. Ο κίνδυνος σε όλο αυτό είναι ότι σιγά σιγά η αξία της μουσικής ευτελίζετε επικίνδυνα στη λογική της ισοπέδωσης που λέει "ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό". Όλα θέλουν μέτρο και ισορροπία.

Τι θα έλεγες στους νέους που θα θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;

Είναι ένας δύσβατος δρόμος με μεγάλη ανηφόρα. Σίγουρα το να έχεις ταλέντο χρειάζεται αλλά δεν αρκεί, θέλει σκληρή δουλειά και πολλή υπομονή. Για να φτάσει κάποιος σε ένα ικανοποιητικό σημείο θα περάσει πολλές ήττες, θα ακούσει πολλά κούφια λόγια. Όσο δύσκολο και να είναι όμως, αν το αγαπάς και το πιστέψεις θα τα καταφέρεις.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Μιας που ζούμε μία δύσκολη περίοδο, είτε το δούμε οικονομικά είτε το δούμε ψυχολογικά, θα ήθελα να θυμίσω σε όλους ότι πρέπει πάντα να ψάχνουμε τη φωτεινή πλευρά. Είναι μία καλή ευκαιρία να ζήσουμε λίγο τους δικούς μας ανθρώπους χωρίς το τρέξιμο της καθημερινότητας, να αγαπήσουμε και λίγο τους εαυτούς μας και πάνω από όλα να κάνει ο καθένας μας την αυτοκριτική του, τόσο στα καλά όσο και στα άσχημα.